18 października 2021

Wielokrotnie na łamach portalu prawosportowe.pl publikowane były blogi dotyczące graczy czy też zawodników, którzy nie ukończyli 18. roku życia. Autorzy wpisów analizowali m.in. stosunki prawne takich osób z klubami sportowymi, drużynami w odniesieniu do możliwości zatrudniania tych osób (czy to na umowę o pracę, czy na podstawie kontraktu cywilnoprawnego), a także analizie poddane zostały zagadnienia umowy między rodzicami, a dziećmi graczami dotyczące e-sportu. W tekstach tych przywoływane były zasadniczo przepisy ustawy Prawo o stowarzyszeniach, Kodeksu pracy, Kodeksu cywilnego, czy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a także szereg przepisów prawa międzynarodowego, w tym m.in. konwencje Międzynarodowej Organizacji Pracy czy Dyrektywy Rady w sprawie ochrony pracy osób młodych.

Dla przypomnienia: czym innym jest wskazanie przez regulaminy poszczególnych dyscyplin sportowych granicy wieku, która uprawnia do uczestniczenia we współzawodnictwie sportowym organizowanym przez dany podmiot, a czym innym wiek sportowca jako kryterium prawne umożliwiające zawarcie kontraktu sportowego. Dolne limity wieków w sporcie i e-sporcie ustalane są co do zasady ze względu na uwarunkowania psychofizyczne człowieka.

Co jednak w sytuacji górnej granicy wieku dla graczy?  Przykładowo art. 42 Karty Olimpijskiej stanowi, że ,,Nie ma innego limitu wieku dla zawodników w Igrzyskach Olimpijskich poza limitem zaleconym w przepisach startowych Międzynarodowej Federacji, które zostały zatwierdzone przez Komitet Wykonawczy MKOl”.

Zagadnienie wprowadzania limitów wieku w odniesieniu do jej górnej granicy może jednak  budzić wiele kontrowersji  ze względu na fakt, że ewentualne wprowadzanie do treści regulaminów omawianych ograniczeń traktowane może być w kategorii dyskryminacji ze względu na wiek.  Warto więc w tym miejscu przytoczyć fragment opinii rzecznika generalnego Sharpston przedstawione w dniu 22 maja 2008 r. w sprawie Birgit Bartsch przeciwko Bosch und Siemens Hausgeräte (BSH) Altersfürsorge GmbH: ,,Ograniczenia ze względu na wiek nie będą stanowić dyskryminacji jeżeli przepis, kryterium lub praktyka jest obiektywnie uzasadniona zgodnym z prawem celem, a środki mające służyć osiągnięciu tego celu są właściwe i konieczne”[1].

Wspominam o górnej granicy wieku w e-sporcie, gdyż coraz większym zainteresowaniem nie tylko ze strony graczy, ale także i wodzów cieszą się turnieje, w których uczestnikami są osoby 60+. Szwedzka ekipa Counter – Strike`a Silver Snipers czy Finów z Grey Gunners pokazuje, że e-sport jest jedną z dyscyplin, gdzie seniorzy mogą bardzo aktywnie działać i rozwijać swoje umiejętności nawet na arenie międzynarodowej.

Jak przyznają sami gracze, granie w gry silnie stymuluje mózg, ponieważ gracze muszą wykonywać wiele zadań jednocześnie, co jest korzystne dla sprawności umysłowej w starszym wieku. W Japonii centra gier dla osób starszych stały się już od jakiegoś czasu bardzo popularne i pełnią rolę interakcji z młodszymi pokoleniami oraz pomagają w utrzymaniu funkcji poznawczych.

Jak widać e-sport łączy pokolenia. Ciekawe czy w Polsce analogicznie jak w Japonii centra gier dla seniorów cieszyłyby się takim zainteresowaniem? A może jeżeli rodzice młodych graczy nie rozumieją dlaczego ich dziecko tak interesuje się e-sportem, to warto przedstawić im przykład Silver Snipers? Czy arbitralne określenie limitu wiekowego przez podmioty organizujące rozgrywki e-sportowe dla graczy, bez uwzględnienia ich faktycznego stanu zdrowia mogłyby zostać uznane według Państwa za dyskryminujące ze względu na wiek?

 

[1] Opinia rzecznika generalnego Sharpston przedstawione w dniu 22 maja 2008 r.
Birgit Bartsch przeciwko Bosch und Siemens Hausgeräte (BSH) Altersfürsorge GmbH.
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym: Bundesarbeitsgericht – Niemcy.
Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy – Artykuł 13 WE – Dyrektywa 2000/78/WE, C-427/06.